Olympisch stadionloop

12 November was het zover. Licht gespannen koppies, een streeftijd en flinke regenbuien tijdens het warmlopen. Dit vormde de aanloop naar de vijf kilometer waar onze Aquileten aan deelnamen. De start in het mooie stadion. Ik hoorde het schot en ging  voor die mooie tijd van 21 minuten. Ware het niet dat mijn horloge pas na een halve kilometer aanging. Dan maar op gevoel. Zoeken naar iemand die mijn streeftijd loopt was de tactiek van mijntje. Rik pakte dit anders aan. Hij kreeg ware coaching vanaf de fiets door Tom. Die hem gebaarde het beste uit zichzelf te halen door niet te blijven hangen achter dat meisje maar toch te blijven versnellen. Hierdoor heeft Rik een fantastische tijd van 19.22 neer weten te zetten. Ook Bastiaan heeft zichzelf bewezen in deze run. Wat een focus is te zien tijdens zijn start en die concentratie bleef gedurende de run. Koud tot de eerste drie kilometer maar dit weerhield hem er niet van om zijn run in stijl af te maken in 17:01 minuten. De laatste deelnemer op de vijf was Nina. zij begint de wedstrijdskills langzaam onder de knie te krijgen. Dit wordt ook zichtbaar aan de tot nu toe continu stijgende prestaties met een tijd van 24:51. Aan de start voor de tien slechts een Aquileet. Ferry had een doel als ook een zwaar hoofd van de dag ervoor. Hij was niet zeker of hij zijn streven moest bijstellen. Exact 40 minuten later was hij terug. Een stralende Ferry die zijn geluk niet op kon maar niet snapte hoe hij het voor elkaar heeft gebokst. Nu wil ik toch even ruimte nemen voor iemand die in het zonnetje mag worden gezet. Moeder Minkema, ik ken er niet veel die het u na zullen doen. De tien lopen en hoe! Een fantastische tijd van 54:37 dat mag gezegd. Kijkend naar de bui vroeg u zich hardop af: ‘’Waarom deed ik ook alweer de tien?’’ Waarop ik antwoorde: ‘Iets met prestatiedrang?’ Nu denk ik het te weten. Dat gevoel van ongelofelijke trots na de finish, dat moet het geweest zijn!